KOMBAT KRAKÓW

Air Combat to walka powietrzna modeli którą każy może odwzorować i przeżyć. Pilotując własny model RC choć w części można poczuć emocje jakie towarzyszą pilotom prawdziwych maszyn.

Kilka lat temu była to droga i elitarna dziedzina modelarstwa RC, zastrzeżona dla zamożnych którzy nie liczą straconywch w walce modeli.

Modele z silnikami spalinowymi są drogie, ciężkie i bardzo szybkie dlatego powstał kombat elektryczny - tańszy, mniej urazowy z modelmi łatwiejszymi w opanowaniu.

Air Combat ESA jest tańszą ale równie wciągającą zabawą jak airkombat spalinowy. Nazwa to skrót od angielskiego oznaczenia Electric Simple Aircombat co oznacza uproszoną elektryczną wersje tej kategorii modelarstwa lotniczego.

W nieco większej skali czyli mniejszych wymiarach modeli, emocje są równie wielkie a do rozpoczęcia przygody nie trzeba zbyt wielkich wydatków i drogich spalinowych silników. Airkombat modeli elektrycznych jest znacznie tańszy. Modele nie wymagają dużego nakładu finansowego, łatwo się je buduje i serwisuje.

Air Combat ESA Kraków. Popularyzacja kombatu a zwłaszcza kombatu ESA w Krakowie wiąże się po części z moimi modelami, dlatego poniżej prezentuje modele ESA jakie zbudowałem i jakimi latam lub latałem z Eskadrą Kraków.

Na stronie "www" zamieszczam jednak więcej szczegółów technicznych z ich budowy i kilka rad które mogą być przydatne przy stawianu pierwszych kroków w tej dziedzinie modelarstwa oraz prezentuję filmy "zrób to sam" na temat jak zbudować i jak oblatać modele ESA

Walka powietrzna to przede wszystkim test umiejętności pilotów. Sprawdzenie ich wzrokowo-ruchowej koordynacji, zdolności panowania nad modelem w często trudnych wietrznych warunkach. Walka to także sprawdzenie zdolności opanowania własnych emocji, koncentracji i skupienia w prowadzeniu zdalnie sterowanego modelu. Ważna jest także strategia i konieczność przewidywania ruchów swoich przeciwników aby uzyskać cięcie taśmy lub uniknąć ataku trzeba widzieć znacznie więcej niż tylko swój model.

Konstrukcje modeli napędzane silnikami spalinowymi są skalowane 1;12 lub 1;8 względem oryginału a modele elektryczne, ograniczone są regulaminową rozpiętością skrzydła i mają wymiar 85cm lub 100cm a w przypadku modeli dwusilnikowych wymiar 100cm - 120cm

Odpowiednio malowane modele wiernie oddające kształt oryginału i przecinają niebo z dużą prędkością zapewniając sporo wrażeń w trakcie symulacji walk powietrznych.

Do walki nie stosuje się amunicji :-)

Każdy model ciągnie za sobą cienką taśmę z bibuły którą przeciwnik powinien obciąć śmigłem lub skrzydłem. Długość taśmy 10m zapewnia mocne wrażenia w trakcie ciasnych ewolucji i zbliżania modeli na tak niewielką odległość. W trakcie walk zdarzają sie czasem widowiskowe kolizje, które zwyczajowo przez zgromadzoną publiczność nagradzane są brawami :-)

                                 - 2017r  (OBECNIE OBOWIĄZUJĄCY)

1. R/C Air Combat

1.1 R/C Air Combat

To dyscyplina modelarstwa lotniczego RC (Radio Control) mająca na celu odtworzenie walk

powietrznych z okresu I i II Wojny Światowej w formie pasjonujących i bezpiecznych zawodów półmakiet

modeli latających w interesującej dla widzów i dla zawodników formie rywalizacji sportowej

1.2 Podstawowe zasady

Wszystkie zasady FAI dotyczące modeli latających i ich wyposażenia R/C muszą być przestrzegane

w klasie ESA z uwzględnieniem zmian podanych w tym regulaminie. Zawodnik jest osobiście odpowiedzialny

za model latający użyty w zawodach oraz ewentualny szkody osobowe i materialne jakie może spowodować.

Organizatorzy zawodów i sędzia główny zawodów są odpowiedzialni za zapewnienie bezpieczeństwa

zawodników i publiczności w trakcie zawodów, przestrzeganie zapisów powyższego regulaminu, kontrolę

częstotliwości nadajników podczas zawodów oraz dyscyplinę i sportowy charakter rywalizacji zawodników

1.3 Bezpieczeństwo

Bezpieczeństwo ma zawsze najwyższy priorytet. Każde zachowanie lub zdarzenie uznane przez

głównego sędziego lub organizatorów zawodów, jako niebezpieczne może spowodować natychmiastową

dyskwalifikację zawodnika z zawodów. Każdy zawodnik, może być poproszony o wykonanie lotu próbnego, aby udowodnił, że jest zdolny pilotować model samolotu wykonany zgodnie z n/n regulaminem.

2. Miejsce zawodów

Wybór miejsca zawodów należy do organizatora.

Zaleca się aby teren przeznaczony do rozegrania zawodów był nie mniejszy niż 100 x 50 m (orientacyjny

wymiar boiska piłkarskiego) a pole lotu liczone po promieniu od miejsca startu, było wolne do drzew lub

zabudowań na odległość większą niż 100m

2.1 Podział na strefy

Schemat poniżej pokazuje typowy, sugerowany układ pola lotów dla zawodów Aircombat. Linia

bezpieczeństwa jest graniczną wartością pola lotów która nie może być przekraczana w trakcie zawodów i ma na celu utrzymanie modeli w bezpiecznej odległości od linii pilotów i widzów

Lina Bezpieczeństwa ma charakter umowny i winna być oznaczona na terenie zawodów biało czerwoną taśmą

a w przestrzeni powietrznej rozumiana jest jako prostopadła do pola lotów półpłaszczyzna.

Organizator odpowiada za kontrolę linii bezpieczeństwa (strefy lotu), która obowiązuje wszystkich zawodników

od momentu otwarcia do momentu zakończenia zawodów. Organizator powinien pozostawić jak największą

możliwą odległość między polem lotów a widzami. Sugerowane odległości są podane na schemacie poniżej:

------------- linia bezpieczeństwa 0 m ---------------

------------------ linia pilotów 3 m --------------------

--------------- linia gotowości 5 - 8 m ----------------

------------- strefa widzów 10 - 15 m ----------------

2.2.1. Strefa lotów

Strefa lotów jest zawsze przed linią bezpieczeństwa. Jest to obszar, w którym dopuszczone jest

chwilowe lądowanie w czasie trwania walki. Jego wymiary określa organizator w zależności od terenu na jakim

rozgrywane są zawody.

Każdy model, który wyląduje poza strefą lądowania nie może być podnoszony podczas walki lub dopóki inne

modele są w powietrzu. Tylko modele lądujące w tej strefie mają zezwolenie na podniesienie w czasie walki

i ponowny start. (Odpowiednio do paragrafu 4.6)

2.2.2. Pole lądowania

Prostokątny obszar o długość 50m i szerokości 20m (licząc od linii bezpieczeństwa) w strefie lotów

wyznaczony przez Organizatora biało-czerwoną taśmą. Lądowanie modeli po sygnale zakończenia walki w tym

obszarze jest premiowane dodatkowymi punktami.

2.2.3. Pole celów naziemnych – słupki

W klasie modeli WWI przewiduje się rozlokowanie 6 słupków styropianowych o wymiarach

3x3x100cm symulujących cele naziemne. W walce modele mogą atakować słupki co premiowane jest

dodatkowymi punktami.

Słupki powinny być tak rozlokowane w polu lądowania aby nie było możliwości poprowadzenia linii prostej

przez trzy słupki a odległość między nimi nie była mniejsza niż 10m

Ataki na cele naziemne można przeprowadzać jedynie równolegle do linii bezpieczeństwa a kierunek od nalotu

ustala sędzia główny zawodów) stosownie do warunków lokalnych i pogodowych.

Zabronione są ataki prostopadłe do linii bezpieczeństwa.

Zabronione jest atakowanie słupków w trakcie startu, cięcie słupka musi być poprzedzone min. 10 sekundami

lotu od chwili startu.

2.2.4. Linia bezpieczeństwa

Linia bezpieczeństwa biegnie równolegle do linii pilotów w odległości 3 metrów. Model nie może

lecieć bliżej pilotów niż wskazuje ta linia. Każdy model, który przekroczy tę linię podlega karze i zasadom

dyskwalifikacji. Ten punkt obowiązuje przez cały czas od otwarcia zawodów do oficjalnego zakończenia.

Dotyczy to wszystkich lotów ( walki, testowych, pokazowych), wszystkich modeli w każdym przypadku.

2.2.5. linia gotowości + ewentualne Boksy Startowe

Boksy startowe powinny zapewniać odległość 3-5 metrów między pilotami. Linia gotowości powinna

biec równolegle do linii pilotów w odległości 5-8 metrów. Wszyscy piloci i pomocnicy powinni startować zza

tej linii.

2.3 Publiczność

Publiczność powinna przebywać w bezpiecznej odległości, przynajmniej nie mniej niż 10m, za linią

bezpieczeństwa lub być chroniona przez zabezpieczenia typu siatka. Obszar zabezpieczony przez siatkę jest

definiowany, jako obszar zaczynający się przy siatce do odległości równej jej wysokości, tzn.: dla siatki 3m

wysokiej, bezpieczny obszar to do 3-go metra za siatką.

2.4 Pierwsza pomoc

Na miejscu zawodów powinien być oznaczony punkt pierwszej pomocy. W tym punkcie powinna być

apteczka pierwszej pomocy dostępna w każdej chwili w razie wypadku.

3 Modele i Wyposażenie w zależności od klasy

3.1 Model

Materiał, z którego wykonany jest model to wszelkiego rodzaju pianki typu: EPP, styropian, styrodur,

depron. Nie wolno stosować wzmocnień krawędzi natarcia oraz krawędzi spływu skrzydła oraz krawędzi

stateczników żadnymi materiałami twardymi typu węgiel, szkło, drewno itp. Wolno stosować dźwigary

i wzdłużne wzmocnienia skrzydeł, usterzenia i kadłuba za pomocą prętów (listew) węglowych, szklanych lub

wykonanych z innych materiałów ale pierwszy pręt wzmacniajmy skrzydła i usterzenie musi być odsunięty

o 10 mm od krawędzi natarcia. Model musi w całości być wykonany z "miękkiego" materiału.

Zabronione jest stosowanie zacięć płata na natarciu.

Dozwolone jest stosowanie wzmocnienia natarcia skrzydła przy pomocy taśmy foliowej lub foliowej zbrojonej

włóknem. Można stosować elementy ułatwiające cięcie taśmy, czyli tzw. "karabiny" (np. wykonane z drobnego

papieru ściernego, jako paski naklejone na natarciu lub z innego materiału ułatwiającego cięcie taśmy). Nie

można stosować elementów wystających przed natarcie, wszelkiego rodzaju ostrzy czy elementów wykonanych

z metalu, lub materiałów twardych.

3.1.1. Model w klasie WW I

Model musi być półmakietą rzeczywistego wielopłatowego samolotu wojskowego wyprodukowanego

do końca 1918r.Model musi być wyposażony w trwale umocowane podwozie stałe (pod warunkiem, że oryginał takie posiadał) Jeżeli jest to model prototypu lub wersji produkowanej po 1918r to oryginał lub pierwowzór musiał latać do1918r.

Model musi posiadać malowanie zgodne z oryginałem, który odwzorowuje.

W przypadku modelu samolotu z silnikiem gwiazdowym należy stosować jego imitację lub oprofilowanie.

Rozpiętość modelu jednosilnikowego: 1000 mm

Rozpiętość modelu wielosilnikowego: min. 1200 mm – max. 1400 mm

Wszystkie wymiary wynikają z przeliczenia skali do nominalnej rozpiętości z odchyłką +/- 3 cm.

3.1.2. Model w klasie WW II

Model musi być półmakietą rzeczywistego samolotu wojskowego wyprodukowanego w latach 1935 – 1945.

Jeżeli jest to model prototypu to oryginał musiał latać w danym okresie.

Model musi posiadać malowanie zgodne z oryginałem, który odwzorowuje.

Rozpiętość modelu jednosilnikowego: 700 – 860 mm

Rozpiętość modelu wielosilnikowego: 860 – 1000 mm

Wszystkie pozostałe wymiary wynikają z przeliczenia skali do nominalnej rozpiętości z odchyłką +/- 3cm.

3.2 Silnik

Silnik elektryczny dowolny (szczotkowy lub bezszczotkowy).

3.3 Montaż napędu elektrycznego

Każdy model biorący udział w zawodach musi mieć możliwość szybkiego rozłączenia akumulatora od

regulatora obrotów bez użycia narzędzi lub demontażu modelu na wypadek awarii.

3.4 Zasilanie

Modele jednosilnikowe:

Akumulatory max 15Wh (np.:11,1V*1350mAh /1000=14,98Wh lub 7,4V*2000mAh=14,8Wh)

Modele wielosilnikowe:

Akumulatory max 28Wh (np.: 2*11,1V*1250mAh/1000=27,75Wh lub 11,1V*2500mAh/1000=27,75Wh)

Uwaga: V*mAh/1000=Wh - do obliczeń bierzemy znamionowe parametry akumulatorów!

Każdy zawodnik zobowiązany jest do posiadania minimum 2 akumulatorów.

3.5 Śmigła

Śmigła dowolne fabryczne, dobrane do modelu i silnika. Oś silnika nie może wystawać poza śmigło,

tzn. śmigło montowane na prop saver lub kołpak.

3.6 Waga modelu

3.6.1. modele w klasie WW I

Jednosilnikowy i Wielosilnikowy: min: 200g max: 800g

3.6.2. modele w klasie WW II

Jednosilnikowy: min: 200g max: 450g

Wielosilnikowy: max: 600g

3.7 Taśma

Taśma wykonana z bibuły (krepiny). Długość taśmy: 10m, szerokość: 1cm, zaznaczona na końcu

„ochrona” (20-30cm) np. pisakiem.

3.8 Ochrona głowy

Każdy zawodnik i każda osoba będącą przed linią publiczności ma obowiązek posiadać i stosować kask

ochronny. Kask powinien chronić głowę przed bezpośrednim trafieniem przez model.

3.9 Wyposażenie radiowe

Każdy zawodnik powinien sprawdzić zasięg (działanie) swojego wyposażenia RC przed zawodami.

Zawodnik jest odpowiedzialny za właściwe działanie swojego wyposażenia RC.

4. ZAWODY

4.1 Struktura podział na rundy

W każdej walce uczestniczy przynajmniej dwóch a najwięcej siedmiu pilotów, którzy latają każdy

przeciw każdemu. Runda to wykonanie dokładnie jednej walki przez każdego z pilotów. Lista startowa

kolejnych rund powinna być tak zmieniona, aby tak dużo pilotów jak to możliwe spotkało innych, aby każdy

mógł walczyć z każdym.

Liczba rund, jakie będą rozgrywane w danych zawodach powinny być określone przed zawodami.

Rekomendowane jest rozgrywanie 3 rund.

Zawody kończą się finałem, który jest następstwem po odbyciu wszystkich zapowiedzianych rund oraz

podliczeniu i wyłonieniu najlepszych zawodników. W finale spotyka się siedmiu pilotów, którzy uzyskali

największą liczbę punktów podczas rund. Pilot, który ma największą sumę punktów liczonych z poszczególnych

rund wraz z dorobkiem walki finałowej wygrywa zawody.

4.2 Walki

Walka jest rozumiana jako sportowa rywalizacja zawodników (pilotów) za pomocą swoich modeli

Każda walka podzielona jest na trzy części: przygotowania, gotowości, lot.

4.2.1. Część przygotowania

Długość czasu przygotowania jest ustalana przez organizatora, zaleca się pięć minut.

Jest sygnalizowana przez głównego sędziego ogłoszeniem przygotowania do kolejnej walki.

Podczas tej części można wykonywać loty testowe. 30 sekund przed końcem czasu przygotowania, główny

sędzia ogłasza "30 sekund do startu” lub „Gotowość " co oznacza czas na stan gotowości

4.2.2. Część „gotowość”

Gotowość następuje bezpośrednio po czasie przygotowania i jest ogłaszana przez sędziego głównego

zawołaniem. Podczas gotowości wszyscy piloci i pomocnicy powinni być na linii gotowości. Całe wyposażenie

musi pozostać w boksach startowych,. Gotowość ma różny czas zależnie od decyzji sędziego głównego.

4.2.3. Lot

Część lot zaczyna się, gdy główny sędzia daje jeden długi sygnał (gwizdkiem lub komendą słowną

„start”). Piloci i pomocnicy mogą biec do swoich samolotów i startować. Czas lotu jest zgodny z paragrafem 4.5. Część lot kończy się, gdy główny sędzia da kolejny długi sygnał (gwizdkiem lub komendą słowną). Piloci muszą teraz zakończyć walkę i wylądować, gdy zdecydują, że mogą. Gdy tylko wyląduje ostatni model może być ogłoszony kolejny czas przygotowania.

W klasie WWI w fazie lotu możliwy jest atak na słupki rozmieszczone nieregularnie w polu lądowań

4.3 Pomocnicy

Każdy zawodnik może mieć pomocnika. Tylko jeden pomocnik i pilot na jeden model może znajdować

się na linii pilotów podczas lotu. W przypadku deszczu pomocnik lub sędzia powinien znajdować się przy

modelu i zobowiązany jest do ochrony taśmy przed zamoczeniem.

4.4 Start

Start z ręki jest dozwolony w obszarze między linią pilotów i linią bezpieczeństwa a start z ziemi

modeli w klasie WWI tylko poza linią bezpieczeństwa.

Jeśli model wystartuje bez taśmy pilot musi natychmiast wylądować i przyczepić nową taśmę

Dopuszcza się udział pomocnika zawodnika przy starcie modelu (wyrzut z ręki, podtrzymanie taśmy) jednak nie

dopuszcza się popychania modeli startujących z ziemi.

Każdy zawodnik po starcie musi cofnąć się na linię pilotów aby nie przesłaniać pola lotów innym zawodnikom.

W przypadku kapotażu modelu w klasie WWI, wejście w strefę lotu i ponowne ustawienie modelu do startu jest możliwe dopiero po starcie innych zawodników

4.5 Czas lotu

Maksymalny czas lotu jest określony dla poszczególnych kategorii:

7 minut dla modeli WW I a punkty za czas lotu są przyznawane po przeliczeniu czasu podanego w karcie pilota

wg. zasady 3 sekundy lotu = 1 pkt, a od początku 6 minuty, wg. zasady 1,5 sekundy lotu = 1 pkt.

5 minut dla modeli WW II a punkty za czas lotu są przyznawane po przeliczeniu czasu podanego w karcie pilota wg. zasady 3 sekundy lotu = 1 pkt

4.6 Ponowny start w trakcie walki

Nie jest określona maksymalna liczba startów podczas walki. Gdy pilot chce wziąć model ze strefy

lotów (podczas walki) musi mieć zezwolenie od głównego sędziego. Główny sędzia alarmuje pilotów i upewnia

się, że są uprzedzeni o tej sytuacji. Ponowny start musi być wykonany z miejsca, gdzie odbywał się pierwszy

start tj. wymagany jest powrót na linię pilotów.

4.7 Premia za lądowanie po sygnale zakończenia walki

Aby zaliczona była premia za lądowanie w polu lądowania po sygnale zakończenia walki, ponowny start musi

się odbyć na 10 sek. przed sygnałem końca walki

4.8 Zmiana modelu

Podczas jednej walki można użyć jednego modelu. Nowy model można użyć w kolejnej walce.

4.17 Pogorszenie warunków/zakłócenia/skarga

Jeśli pogoda lub inne warunki podczas zawodów pogorszą się, lub uczestniczący zawodnicy skarżą się

na pogodę lub inne warunki do organizatora, organizator powinien przeprowadzić głosowanie, aby większość

pilotów zadecydowała czy zawody mają być przesunięte, odwołane i jak traktować dotychczasowe wyniki.

4.18 Protest

Każdy zawodnik może wnieść protest przeciwko decyzji sędziów. Protest powinien być zawsze

rozpatrzony przez głosowanie wśród zawodników a wynik rozstrzyga zwykła większość tzn. 50% + 1 głos.

Rozpatrzenie protestu powinno być wykonane tak szybko jak to możliwe, jeżeli dotyczy to oprotestowanej

rundy. Od rozpatrzenia protestu pobierana jest opłata równa podwójnej wartości opłaty startowej. Jeśli protest

zostaje decyzją zawodników uznany za zasadny, opłata powinna być zwrócona.

5 Sędziowie

5.1 Sędzia Główny

Sędzia główny jest odpowiedzialny za kontrolę wagi modeli oraz pomiar czasu w trakcie rundy. Sędzia

główny zobligowany jest do obserwacji całej walki a w przypadku braku sędziego liniowego za kontrole strefy

bezpieczeństwa. Sędzia główny jest także odpowiedzialny za utrzymanie zawodników przed linią

bezpieczeństwa, gdy samoloty są w powietrzu.

Oszustwo, względnie próba oszustwa powinna skutkować dyskwalifikacją zawodnika. Sędzia podejmując taką

decyzję powinien opierać się o głosowanie przeprowadzone wśród pozostałych zawodników.

5.2 Sędzia bezpieczeństwa

Sędzia bezpieczeństwa jest odpowiedzialny przede wszystkim za bezpieczeństwo na zawodach. Sędzia

ten ma wyższą rangę niż sędzia główny, gdy chodzi o bezpieczeństwo. Sędzia bezpieczeństwa powinien

ostrzegać o zagrożeniach podczas walk. Powinien zająć takie miejsce, aby móc wyraźnie widzieć przekroczenia

linii bezpieczeństwa. Jest także odpowiedzialny za to, aby żadna osoba nie przebywała bez kasku poza strefą

zabezpieczaną przez siatkę lub bliżej linii bezpieczeństwa niż wyznaczone odległość na danych zawodach

5.3 Sędzia pilota

Sędzia pilota ma zapisywać na karcie pilota zdobyte punkty i czas lotu. Jest także odpowiedzialny za

rejestrację przekroczenia linii bezpieczeństwa (wspólnie z sędzią bezpieczeństwa), określenia braku

zaangażowania w walce, określenie startu i lądowania w polu startu i lądowania dla modeli WWI oraz

sprawdzenie taśmy pilota po walce.

Sędzia pilota powinien sprawdzić model przed i bezpośrednio po locie pod kątem taśm i jej kawałków

przyczepionych/przylepionych do modelu. Powinno to być zrobione razem z pilotem i potwierdzone jego

podpisem po locie. Jeśli po lądowaniu sytuacja jest sporna, decyzję podejmuje sędzia główny – natychmiast.

Sędzia pilota jest również odpowiedzialny za dostarczenie karty zawodnika do sędziego głównego oraz

poprawność jej wypełnienia i uzupełnienie podpisów.

6 Punktacja

Czas lotu (do 300 sek.): każde 3 sek. lotu

Czas lotu (po 300 sek.): każde 3 sek. lotu

(Punkty za pełen czas lotu: WW I: 180 pkt, WW II: 100pkt)

+ 1 pkt

+ 2 pkt

Obcięcie taśmy przeciwnika + 100 pkt

Ochrona własnej taśmy podczas walki + 50 pkt

Unikanie walki - 50 pkt

Przekroczenie linii bezpieczeństwa - 200 pkt

Lądowanie w polu lądowania po czasie zakończenia walki + 20 pkt

Przekroczenie dopuszczalnej masy modelu 0 pkt za rundę

Przekroczenie dopuszczalnych parametrów akumulatora 0 pkt za rundę

W klasie WWI dodatkowo:

Start z ziemi + 10 pkt

Obcięcie słupka + 50 pkt

Uwaga: Pierwszy atak możliwy po 10-ciu sekundach lotu modelu. Za cięcie słupka traktuje się również jego

skuteczne uszkodzenie (obcięcie lub złamanie) ciągniętą taśmą